MOMMY

MOMMY....

hmm... how will i start this blog???
hindi ko mahanap yung words to express myself sa topic na etoh.. i'm so very happy and greatful that He let me have this very wonderful daughter...

hindi ko ma-explain kung gaano ko kasaya noong nagkaanak ako...
i'm HAPPY to the maximum level...

at first semester of my pregnancy honestly speaking hindi pumasok sa isip ko na ipalaglag ang baby ko. never pumasok talaga yun sa isip ko kasi i really do love kids...

having a baby in a very young age i must say na mahirap po talaga...there are things na bago lang sayo and sometimes no i mean always ang hirap maka jive sa mga things na yun ng pagbubuntis...

minsan kapag naaalala ko yung noon nasasabi ko sa sarili ko i made a wrong decision sa buhay ko kasi i got pregnant in a very young age, i got stop in school but now in my opinion tama din yun kasi hindi man ako natapos i know sa sarili ko na i become a better person because of her.(endi sa pagyayabang but yun talaga)

nagkaroon ako ng eagerness to survive kahit na sa pinaka basta pinaka asar na part ng life ko..

nagkaroon ako ng directions sa buhay because now i'm thinking na kaylangan ko na siyang alagaan ng mag-isa lang...my daughter changes me and kahit ngayon binabago niya pa rin ako without knowing it...

noong buntis ako sa kanya ang sama ko kasi up to 6 months tinago ko siya..it's not because nahihiya ako it's more on na wala akong lakas ng loob to say that things...
minsan kasi sa buhay ng tao may nararamdaman kang panghihina ng loob..
or maybe it's the feeling of na failed mo ung magulang mo..

then nung first ultra sound ko naiyak ako kasi totoong may buhay nga sa stomach ko ang saya kasi i could bring life talaga pala...

and then noong lumabas yung umi koh unang hawak ko sa kanya grabe ang saya...
she is so small so fragile katakot talaga... she's only 4.5 pounds by then....

the first time na katabi ko siyang matulog grabe talaga... hindi ako makapaniwala na mommy na ako... every month excited ako kung anong chages ang mangyayari sa kanya... everytime na iiyak siya natatakot ako pero siya ang bata na hindi iyakin...
natutulog at dumedede lang siya...

then naalala ko noong one and one half old siya na tinawag niya akong Mommy ang saya po talga... parang naisip ko nga noong time na yun ang sarap maging nanay kasi masaya lang...

hindi ako perfect na mommy to her kasi madame pa kong hindi alam sa earth but honestly speaking dalawa naming inaalam ang lahat...hehehe

pasaway na bata man siya pero when i said something sinusunod niya ako agad pero may kasama yung BAKIT lage..

madami siyang tanong sa life...

everytime that we are together nararamdaman ko na i'm completed na and contented with how my life goes on..

being a Mommy to umi koh is not an easy task i must say but it makes me more stronger to face the world...she gives colors to my dull life and makes me feel that i'm important kasi nga Mommy niya ako...

hindi ko kinakahiya na may anak na ko as long as i know to myself na hindi ko pinapabayaan ang umi koh... being a single mom is hard and madame silang tanong (ung mga tao sa earth) about it so what if i had a failed relationship sa past ang mahalaga lang sa akin ngayon is my daughter..

i love you umi koh(so much sobra sobra lageh lageh)

i will do my very best to be a super mommy to you hahaha

seryosong blog etoh..

end

wee pinagpawisan ako doon huh